Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
α’ Κύριε, μη στερήσης με των επουρανίων σου και αιωνίων αγαθών.
β’ Κύριε, λύτρωσαί με των αιωνίων κολάσεων
γ’ Κύριε, είτε λόγω είτε έργω είτε κατά νουν και διάνοιαν ήμαρτον, συγχώρησόν με.
δ’ Κύριε, λύτρωσαί με από πάσης ανάγκης και αγνοίας και λήθης και ραθυμίας και της λιθώδους αναισθησίας.
ε’ Κύριε, λύτρωσαί με απο παντός πειρασμού και εγκαταλείψεως.
ς’ Κύριε, φώτισον την καρδίαν μου, ην εσκότισεν η πονηρά επιθυμία.
ζ’ Κύριε, εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω, συ δε ως Θεός ελέησόν με.
η’ Κύριε, ιδε την ασθένειαν της ψυχής μου, και πέμψον την χάριν σου εις βοήθειαν μου, ινα εν εμοί δοξάσθη το όνομά σου το άγιον.
θ’ Κύριε, Ιησού Χριστέ, έγγραψον το ονομα του δούλου σου εν βίβλω ζωής, χαριζόμενός μοι και τέλος αγαθόν.
ι’ Κύριε, ο Θεός μου, ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν, αλλ’ αρξαίμην ποτέ τη ευσπλαγχία σου.
ια’ Κύριε, βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός σου.
ιβ’ Κύριε, ο Θεός του ουρανού και της γης, μνησθητί μου του αμαρτωλού, του αισχρού, του ονηρού και βέβηλου κατά το μέγας έλεός σου, οταν ελθης εν τη βασιλεία σου.
ιγ’ Κύριε, εν τη μετανοία με παράλαβε και μη εγκταλίπης με.
ιδ’ Κύριε, μη εισενέγκης με εις πειρασμόν.
ιε’ Κύριε, δός μοι εννοιαν αγαθήν.
ις’ Κύριε, δός δάκρυο και μνήμην θανάτου και κατάνυξιν.
ιζ’ Κύριε, δος μοι των λογισμών μου εξαγόρευσιν.
ιη’ Κύριε, δός μοι ταπείνωσιν, εκκοπήν θελήματος και υπακοήν.
ιθ’ Κύριε, δός μοι υπομονήν, μακροθυμίαν και πραότητα.
κ’ Κύριε, εμφύτευσον εν εμοί την ρίζα των αγαθών, τον φόβον σου.
κα’ Κύριε, αξίωσόν με αγαπάν σε εξ’ λης ου της ψυχής και της διανοίας και της καρδίας και τηρείν εν πάσι το θέλημά σου.
κβ’ Κύριε, σκέπασόν με απο τε ανθρώπων πονηρών και δαιμόνων και παθών, και από παντός μη προσήκοντος πράγματος.
κγ’ Κύριε, ως κελεύεις, Κύριε, ως γινώσκεις, Κύριε, ως βούλει γενηθήτω το θέλημά σου εν εμοί.
κδ’ Κύριε, το σον θέλημα γενέσθω και μη το εμόν. Πρεσβείαις και ικεσίαις της Παναγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων σου, ότι ευλογητός εις τους αιώνας. Αμήν.

ΠΡΟΣΤΡΕΧΩ ΣΕ ΣΕΝΑ, ΠΑΡΘΕΝΕ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

Θυμήσου, Κεχαριτωμένη Παρθένε Μαρία,
ότι ποτέ δεν έμεινε αβοήθητος,
όποιος προσέτρεξε στη δική Σου προστασία,
ικέτεψε τη δική Σου βοήθεια,
ή αναζήτησε τη δική Σου μεσιτεία.
Εμπνευσμένος από αυτήν την εμπιστοσύνη,
προστρέχω σε Σένα, Παρθένε των Παρθένων,
Μητέρα μου, σε Σένα έρχομαι,
μπροστά Σου στέκομαι,
αμαρτωλός και μετανοημένος.
Ω, Μητέρα του Ενσαρκωμένου Λόγου!
Μην περιφρονήσεις τις παρακλήσεις μου,
αλλά κατά το έλεός Σου, εισάκουσέ με.
Αμήν.